Ik ben een zogenoemde ‘laatbloeier’, eerste vriendje heb ik een paar jaar geleden gehad, en op dit moment heb ik in een jaar en 3 maanden met mijn huidige vriend, een Ierse dude genaamd Conor.
En het gaat goed. We zijn zelfs op zoek naar een huis samen!
We hebben elkaar leren kennen via het internet. (want dat is hoe het gaat, he) Op dat moment was hij in Nederland bij vrienden op bezoek. Maar een paar dagen nadat we waren gematched moest hij weer terug naar zijn thuisland vliegen.
Om een lang verhaal kort te maken, we bleven praten en praten. En in Augustus 2020 is hij officieel naar Nederland gekomen. Overigens niet voor mij hoor, hij wilde altijd naar Nederland verhuizen. En aangezien ik toch niks te doen had in de lockdown, heb ik hem vacatures gestuurd. Zo kwam hij aan zijn baan.
2020 en 2021 stonden voor ons beide in het teken van werk. We konden nergens heen, hier en daar een weekendje weg. Maar onze eerste echte vakantie hebben we nu.
Vrijdag 5 november 2021 sprongen we in het vliegtuig, onderweg naar Ierland. Maanden hebben we deze vakantie gepland. Maanden waren we (ik) nerveus. Voor mij was het namelijk:
– Eerste echte vakantie als volwassene
– Eerste echte vakantie met een partner
– Eerste keer een partner zijn thuisland zien (ex was namelijk Turks)
– Eerste keer een partner zijn ouders ontmoeten
Op 5 november kwamen we aan. Conor zijn broer en zus wisten ervan af. Maar buiten dat was het een verassing voor zijn ouders. Toen we binnenkwamen, waren zijn ouders in shock. Zijn moeder omhelsde Conor, en zijn vader kwam naar mij toe en zei: ‘Thank you for taking good care of my son’. Ik kwam eigenlijk binnen in een warm bad.
Plus! Het scheelde ook dat ze mij er niet uit hebben gegooid. Je moet het maar willen, een vreemde in je huis.
Al met al is deze vakantie geweldig. We hebben elkaar beter leren kennen. Ik heb zijn familie leren kennen. Ook leer ik mijzelf kennen.
Ik ben niet jaloers aangelegd. Maar Conor heeft wel meer dan 1 relatie gehad dan dat ik heb gehad. En als je dan in je vriend zijn oude slaapkamer zit, en hier en daar dingen ziet of hoort van exen… Dan heb ik toch een ‘meh’ gevoel.
Ik heb niet jaloers, maar ik kan het niet anders omschrijven dan ‘meh’. Misschien is het, omdat ik graag in het heden leef, en niet in het verleden.
Als ik dan een filmpje zie van zijn nichtje die de naam van Conor zijn ex uitspreekt, voelt het toch weer ‘meh’. Als ik per ongeluk een oude kaart van 1 van zijn exen tegenkom, weer een ‘meh’.
Het is logisch dat er bepaalde dingen in zijn kamer zijn, want hij is jaren geleden uit huis gegaan. Gewoon geen tijd gehad om schoon te maken/ op te ruimen. Bedoel zijn ouders gaan echt niet door zijn spullen.
Maar toch ‘meh’.