Deel 3: Preventieve Borstsparende Operatie

In de tijd van de Borderline Tumor zat ik nog op school. Ik zat in mijn laatste jaar MBO. Ik wachtte in de tussentijd braaf op mijn preventieve operatie. Ik bedoel groen licht had ik al gehad. Nu maar wachten. Bedoeling was na mijn afstuderen geopereerd te worden. Echter 3 maanden voor mijn afstuderen kreeg ik een brief met mijn operatiedatum. 4 juni 2013. 

Ik raakte een beetje in paniek, want wat nu. Samen met school had ik een plan gemaakt. Ik mocht 3 tot 6 maanden herstellen. En daarna terugkomen om het laatste half jaar af te maken. 

Een leuk feitje; mijn moeder had dezelfde operatie een paar weken voor mij ook gehad. Een jaar eerder moest haar borst afgezet worden, en toen ik zei dat ik de operatie wilde, zei mijn moeder: ‘Ik wil de andere ook laten doen.’ 
Normaal willen de kinderen de moeder nadoen, maar deze keer dacht mijn moeder er anders over. Maar aangezien dit over mij gaat, en niet over mijn moeder, terug naar mijn verhaal. 

Ik kreeg dus een preventieve borstsparende operatie inclusief tissue expanders. Ik werd op 4 juni opgenomen, en de operatie werd dezelfde dag gedaan.

Mijn moeder die zette mij in het ziekenhuis af, en bleef met mij wachten. Toen zij wegging, ging ik naar de wc.
Ik keek naar mijn borsten, en ik kon niet wachten om die dingen eraf te hebben, vanwege natuurlijk de hele ‘Cowden situatie’, maar ook omdat ze gewoon vet onhandig waren. Te groot, te onhandig. En er ontstond al heel snel een ‘hoi. Mijn ogen zijn hier’ situatie. 

De operatie zelf verliep perfect. Behalve dan dat het voelde alsof iemand met een grote schep mijn borstholte open had gemaakt, borstweefsel eruit had gehaald, om er vervolgens siliconen in te gooien. 

Na de operatie had ik ook 6 drains, aan iedere kant 3. Maar ook had ik een BH die ik 24/7 om moest houden, en een band om mijn tieten op gelijke hoogte te houden. 

En als je dan al best opgezet bent door de operatie. Ik was niet zo blij. 

Ik lag op bed, en toen kwam er een verpleegster langs. ‘Heb je alles al gezien?’ 
‘Nee, ik lig hier.’ 
‘Wil je het zien?’
Ze deed mijn operatiehemd uit, en hielp mij met mijn bh. Ze maakte een foto, en ze vroeg wat ik ervan vond. 
‘Een beetje rood’, meer kon ik er niet van maken. 

Die avond lag ik in bed en ik keek naar de tv. Angelina Jolie was op TV. Vanwege het BRCA gen had ze haar borsten preventief laten verwijderen. BRCA staat voor BReastCAncer. Als er een foutje in het gen zit, ontstaat er ook hier een verhoogde kans op borst- en eierstokkanker.

Maar ik weet het niet. Ik was toen gewoon bang dat het een hype zou gaan worden. Ik was tegelijk ook bang dat mensen dachten dat ik dit had gedaan, vanwege Angelina. Ik weet het, het slaat nergens op, Maar zo voelde het wel. 

Ik stuurde mijn moeder een bericht ‘Onthoud. Ik heb deze operatie gedaan, voordat het hip werd.’ 
Overigens geef ik de medicijnen de schuld. Ik was nog flink ‘onder invloed’, van de pijnmedicatie. Dus met mijn hoofd vol met drugs ging ik slapen. 

Dit bericht is geplaatst in Medisch verhaal met de tags , , , , , , , , , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *