Ik was 12 toen ik ongesteld werd. En mijn menstruatie is nooit ‘normaal’ verlopen, altijd heftig, en nou, veel bloed, met pijn. Begin 2012 kreeg ik mijn eerste kijkoperatie in ziekenhuis nummer 1. Ik was het een beetje zat. Maar zij zagen niks. Conclusie; Ga maar verder met de pil.
Maar iedereen heeft het wel eens. Het gevoel van binnen dat het gewoon niet goed zit. Dus ik ging naar mijn huisarts om door te verwijzen naar ziekenhuis nummer 2. Ik kreeg een doorverwijzing voor de internist. Zij nam mij gelijk serieus. Met spoed kreeg ik een MRI scan en er werd bloed afgenomen.
Bloed was goed, maar op mijn eierstokken zagen ze cysten zitten, wat wel heel veel zou kunnen verklaren. Dus ik werd naar de gynaecoloog doorgestuurd. En op 1 mei 2012 werd ik geopereerd door middel van een kijkoperatie. Ik was toen 19 jaar.
Toen ik wakker werd kreeg ik te horen dat de operatie goed was verlopen. Echter, ze kwamen ook wat anders tegen, namelijk endometriose. Endometriose is een ziekte waarbij baarmoederslijmvlies buiten de baarmoederholte voorkomt. Iets wat mijn klachten eigenlijk allemaal wel zou verklaren. Dit, aangezien het baarmoederslijmvlies op andere organen nestelt. Ik was opgelucht. Ik was niet gek. De gynaecoloog gaf aan dat ze dus biopten hadden genomen, en over een week of 4 zou ze de uitslag hebben. Dus er werd een afspraak gemaakt, om daarna op de poli te komen.
Een paar weken later zat ik op stage, en ik werd gebeld. ‘Hoi, met je gynaecoloog. Bel ik gelegen?’
‘Nou, om eerlijk te zijn zit ik op stage. Maar vertel’
‘Ik zou graag een afspraak met je maken om vervroegd de uitslag te bespreken. Is aanstaande donderdag goed?’
Ik liep naar mijn stagebegeleidsters om het te vragen. ‘Ja natuurlijk!’
‘Ja hoor. Ik kan dan’
‘Oke, en denk je dat je ouders meekunnen?’
‘Nou, dat weet ik niet om eerlijk te zijn. Ze moeten ook werken’
‘Probeer het maar. Ik zie jou sowieso donderdag’
Ja, oke. Dat vond ik best wel spannend, want geen enkele arts belt zomaar met de mededeling of je eerder wil komen. Het is nou niet alsof ze je missen.
Mijn moeder kon uiteindelijk mee, en die donderdag gingen we naar de gynaecoloog.
‘Ja, je zal vast afvragen waarom. Er is geen goede manier om het te zeggen, maar wij dachten dat je endometriose had. Echter de biopsie gaf aan dat je een zogenaamde ‘borderline tumor’ hebt. Hier waren wij ook verbaasd over. Deze tumor is sowieso zeldzaam. Maar al helemaal als je zo jong bent. Normaal komt hij namelijk pas voor vanaf 45 jaar. Als hij dus al voor komt’
Ja, en nu. Dit vond ik toen al overigens best hilarisch. Ik zat in die tijd dat ik mijn borsten wilde verwijderen – Ik was te jong daarvoor- en mijn lichaam besloot de grootste ‘fuck you’ te geven, mij namelijk een tumor te geven die normaal voor komt als je ouder bent.
‘Wat nu?’, vroeg ik
‘Nu willen we je weer een operatie geven. Alleen deze keer heel de tumor weg halen. Echter, deze tumor komt vaak terug. Dus we zijn bang dat we je elk half jaar moeten opereren. Maar voor nu willen we je dus op de wachtlijst zetten. De eerste de beste plaats die open is, is voor jou.’
En toen gingen we maar naar huis. Ik had alle vertrouwen in mijn gynaecoloog.
Op 29 juli kreeg ik mijn tweede operatie. Door middel van weer een kijkoperatie werd mijn buik schoongemaakt van ‘meneer de tumor’, zoals ik het toen liefkozend noemde. Echter duurde de liefkozendheid niet voor lang, aangezien ik een paar weken later de uitslag weer kreeg.
‘Je tumor is teruggekomen. Echter niet zoveel als dat we hadden verwacht. Vanwege de vorige operatie zagen we veel littekenweefsel. Ik wil je elke 3 maanden op controle zien.’