29 september 2018

Zoals altijd was ik te vroeg voor mijn date. Maar braaf liep ik naar het afgesproken punt, Hema. Ken je het gevoel dat er iemand je blijft aanstaren, en dat je denkt: ‘Waar komt dit gevoel vandaan’?

Dit had ik ook, alleen ik zag dat een meneer mij aan bleef staren. Dus eigenlijk is er geen context waarom ik het had benoemd. Maar maakt niet uit. Deze meneer bleef mij aanstaren, ik herkende hem niet. Hij leek mij te herkennen. Toch bleef ik hem aanstaren, terwijl ik liep. ‘Is dit mijn eerste catfish? De dates die ik heb gehad, leken allemaal op hun foto’s. Maar misschien is dit toch waar mijn ouders bang voor zouden zijn’

Ik pakte mijn telefoon erbij. Ik zocht de foto’s op van mijn date. Op de foto’s zag ik dingen waardoor hij het misschien toch zou kunnen zijn.

De meneer kwam naar mij toe:
‘Christina?’
Ik antwoordde verbaasd: ‘Huh? Christina?’
‘Oh, verkeerde, sorry. Jij wacht zeker ook op iemand? Eerste date he?’ Lachend gaf ik aan dat het zo was
‘Oh, dan begrijpen we elkaar! Succes!’ ‘Jij ook!’

Hij liep terug naar zijn plekje, en de echte Christina kwam aangelopen. Deze meneer zwaaide naar mij toen hij wegliep

Dit bericht is geplaatst in Dagboek met de tags , , , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *